آدم را پرسیدند که " از روزگار
عمرت کدام وقت خوشتر بود؟ "
گفت: آن دویست سال که بر
سنگی برهنه نشسته بودم و در
فرقت بهشت نوحه و گریه می کردم.
گفتند: چرا؟
گفت " زیرا که هر روز بامداد جبرئیل آمدی و گفتی
ملک تعالی می گوید: ای آدم، بنال،
که من که آفریدگارم ناله و نوحه ی تو
دوست می دارم.
احمد بن محمد بن زید طوسی
بیژن الهی